این یک اجراي روحانی و فرهنگی است که ریشه در سنت تصوف اسلام دارد. این مراسم الهام‌گرفته از آموزش‌های شاعر و عارف قرن سیزدهم، مولانا جلال‌الدین رومی است. بارزترین عنصر این مراسم، رقص مراقبه‌ای فعال به نام *سما* است که در آن درویش‌ها (عمل‌ کنندگان صوفی) به طور مداوم می‌چرخند.

*مراسم سما* ساختاری دارد که شامل مجموعه‌ای از آئین‌ها و نمادگرایی‌ها است:

1. *نعت شریف*: با قرائت یک سرود در ستایش پیامبر محمد آغاز می‌شود.

2. *تکسی*: یک اجرای انفرادی نی که نماد longing انسان برای خدا است.

3. *دویر وَلَد*: درویش‌ها به درویش ارشد سلام می‌کنند و سپس در سمانه شروع به چرخیدن می‌کنند.

4. *سما*: درویش‌ها عشق خود به خدا را با چهار سلام (چرخش) ابراز می‌کنند.

5. *خاتمه*: این مراسم با یک دعا و بخشی از قرآن به پایان می‌رسد.

هدف این مراسم این است که درویش‌ها سفر روحانی را آغاز کنند، احساس نزدیکی به خدا داشته باشند و تحولی درونی را تجربه کنند. هر حرکت و عنصر معنای عمیقی دارد؛ دستان راست درویش‌ها به سمت آسمان و دستان چپ آن‌ها به سمت زمین نماد انتقال انرژی الهی است که از خدا دریافت می‌کنند به زمین.

• انتقال (تحویل/گرفتن)
• نمایش ۴۵ دقیقه‌ای
• نوشیدنی سنتی بعد از نمایش (شربت)

• غذا و نوشیدنی‌ها

• آنها در این نمایش نشان می‌دهند که صوفیان چگونه عبادت می‌کنند